ΈΝΤΟΝΑ&ΑΜΦΙΒΟΛΑ Ή ΜΕΤΡΙΑ?

Τί έπαθα πάλι σήμερα? Γιατί να μαθαίνω πάλι πράγματα που με στεναχωρούν??Γιατί?? Φοβάμαι....Ελπίζω να 'χω άγγελο και να με προστατεύει...όπως έκανε όταν ήμουν 5 χρονών..με το ατύχημα που είχα....όπως έκανε και σε πολλές άλλες περιπτώσεις που με προστάτευσε από ανθρώπους...έστω κι όχι απ'την αρχή..Φοβάμαι....Το σιχαίνομαι αυτό το συναίσθημα....Αχ θεέ μου πόσο χαζός μπορεί να 'ναι ένας άνθρωπος και να αναπωλεί συναισθήματα αλλά και στιγμές που τον οδήγησαν σε αυτά....όταν αυτές τις στιγμές τις μοιράστηκε με κάποιον, που του 'κανε στο τέλος τόσο μα τόσο κακό.............??? Φοβάμαι πως δε θα ερωτευτώ ΠΟΤΕ ξανά...ποτέ....λες και με καταράστηκε την τελευταία φορά που μιλήσαμε....Μαζί του στην αρχή...ένιωθα τόσο μα τόσο ξεχωριστά....ήθελα να'μαι συνέχεια κοντά του...ήθελα να τον φιλάω και να τον αγγίζω.......ένιωθα πλήρης έτσι....ήταν θυμάμαι φορές που αναστενάζοντας διαπίστωνα πως εκείνη την στιγμή ένιωθα ευτυχισμένη....Φοβάμαι την μετριότητα...Φοβάμαι τον συμβιβασμό με αυτήν, λόγο φόβου...Τί λέω??? Τί συγκρίνω? Τ ί είναι τελικά προτιμότερο? Να νιώθεις έντονα και ύστερα να πληγώνεσαι και να αποδεικνύεται ο άλλος ένα ψέμα...ή να ζεις και να αισθάνεσαι μέτρια???

''ΘΑ ΠΑΩ ΚΙ ΑΣ ΒΓΕΙ ΣΕ ΚΑΚΟ.....''

Να 'μαι πάλι..με τις βραδυνές μου..μάλλον με τις μεταμεσονύκτιες αναζητήσεις μου....Έχω λιώσει να ακούω Πάριο,Γαλάνη και Χαρούλα σήμερα...λογικό να με πιάσουν τα δικά μου...Κι άντε ξανά να θυμάσαι...να πηγαίνεις στα παλιά,σε αυτά που σε έχουν πληγώσει....κι όλο αυτό προκείμενου η λύπη σου...η λύπη ΜΟΥ να έχει ένα σημείο αναφοράς....Αχ πόσο κοινά είναι κάποια πράγματα...Όλοι λίγο πολύ αυτό δεν κάνουμε....ΝΑΙ!....Άκουγα λοιπόν τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ..ναι!..Αυτό το υπέροχο κομμάτι που σε κάνει να ανατριχιάζεις...που κάνει την καρδιά να σφίγγεται έτοιμη να σπάσει...καθώς θυμάται,ξαναβιώνει τόσο έντονα..πονά ξανά....και το μυαλό από μεριά του...ποθεί αλκοόλ...θέλει να νιώσει την παραζάλη του έρωτα μετουσιωμένη σε σκονισμένο πόνο.......Όλο το σώμα εκστασιάζεται...γουστάρουμε να πονάμε....''ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΚΣΤΑΣΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΧΟΡΟ ΜΑΓΙΚΟ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΛΑΖΜΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ...ΑΠΟ ΠΟΙΟ ΜΑΚΡΙΝΟ ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΜΕΣ ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑ ΠΗΓΕ ΚΑΙ ΚΡΥΦΤΗΚΕ...ΚΙ ΕΓΩ Η ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΤΟ 'ΧΩ ΔΕΙ..........ΘΑ ΠΑΩ ΚΙ ΑΣ ΜΟΥ ΒΓΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΚΟ...''Πόσες φορές το 'χω πεί άραγε αυτό?....................................Πολλές....αλλά κάποιες άξιζε..για άλλες πάλι έχω μετανιώσει...μάλλον όχι...απλά θα μπορούσα να τις είχα αποφύγει...γιατί δεν τις ήθελα πραγματικά...Πάνω στην τρέλα μου..νόμιζα πως τις ήθελα....ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΤΑ ΟΣΑ ΛΕΩ.....ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ...ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ!!!!!!!!!!!!!!Και ξέρετε γιατί ?? Γιατί εγώ ξέρω....ακόμα κι όταν λέω και μόνη μου πως δεν ξέρω...μέσα μου ξέρω καλά.....Οι άλλοι αν δεν το καταλαβαίνουν, απλά είναι στον κόσμο τους....ή να το πώ πιο χονδρά να γουστάρω??Είναι ΘΥΜΑΤΑ του παρορμητισμού μου..Εγώ πάντα στο τέλος τα βρίσκω με μένα...ΑΥΤΑ!

ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ...

Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου

ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα

να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου

η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου

να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου

πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου

να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Υ.Γ.Μέσα σ' όλα...θυμήθηκα και τον....μια χαρά!!

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ...

Δεν αντέχει πια..Δεν μπορεί να υπομένει άλλο τα ξεσπάσματα κανενός..Δεν μπορεί να προσβάλλεται..να πληγώνεται..να ματώνει και να μη λέει τίποτα...Μια ζωή να επουλώνει πληγές και να δικαιολογεί αυτούς που ανελέητα τη στοχεύουν..Μπορεί να είναι δυνατή άλλά όχι παντοδύναμη... απλά ζεστή και ανθρώπινη.. Διψά,αποζητά σεβασμό και υγεία......''Μη με πονάτε άλλο...έχω στερέψει από αίμα....τίποτα δεν κυλάει πια..νιώθω να σαπίζω...όλα γίνονται μαύρα.... Απλά αφήστε με....''

''Σ' αγαπώ και αγαπώντας σε, σε περιέχω.

Στο εδώ είναι το παντού και στο κάθετι τα πάντα...''

Βαμβουνάκη

''ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΣΑ'' ΠΑΛΙ....

Ξαφνικά η διάθεσή μου..έπεσε..παρ'ότι τον τελευταίο καιρό...είμαι καλά.. Μπορεί να είναι γελοία η αφορμή...όμως εγώ έτσι ένιωσα... Ήρθε η αδερφή μου και μου πε..:''Άκουσα στο ραδιόφωνο μνμ από Νίκο πρός Μαρία που έλεγε πως της ζητά συγγνώμη για το χωρισμό τους και πως είναι πρόθυμος να δώσει εξηγήσεις...'' Η πρώτη μου αντίδραση στο άκουσμα αυτό???? Γ Ε Λ Α Σ Α ... είπα...''Αυτό μας έλειπε...''αστιεύτηκα...παλιά δε μπορούσα να το κάνω..Τώρα μπορώ.. Αμέσως μετα από την περιπαιχτική αυτή αντίδρασή μου, ένιωσα..άσχημα..αναρωτήθηκα για το τί θα έκανα αν ερχόταν τώρα και μου λεγε:''Θέλω να σου μιλήσω..'' Πραγματικά δε ξέρω τί θα 'κανα...Πιστεύω πως θα μπορούσα να τον αντιμετωπίσω..Ίσως και να 'θελα να τον ξεφτυλίσω..αλλά μπα..αν ήταν θα το'χα κάνει..Δεν είναι του χαρακτήρα μου..όμως ποτέ μη λές ποτέ..δε ξέρεις..δε ξέρω...είμαι παρορμητική...Άραγε να πάρω ποτέ τις απαντήσεις? Άραγε θα τον δώ ποτέ ξανά? Όχι πάλι..Σ Τ Ο Π!!!!!!! Γιατί το κάνω αυτό στον ευατό μου?? Σταματάω.-

ΣΕ(?) ΞΑΝΑΕΙΔΑ...

Και τελικά τον ξαναείδα...2 φορέ ς μάλιστα..όλοι μου είπαν πως σου μοιάζει..δεν χρειαζόταν όμως να μου το επιβεβαιώσουν..Από μόνη μου, από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρυσα, ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται..ήταν κάτι παραπάνω από τους γνωστούς, καθημερινούς μου μικροενθουσιασμούς..Παρατήρησα αυτομάτως κάθε λεπτομέρεια πάνω του..η ομοιότητα είναι απίστευτη..όμως σήμερα ξενέρωσα πολύ με μένα..ξενέρωσα γιατί διαπίστωσα πως έχει περάσει ένας χρόνος ακριβώς από τότε που ήμαστε μαζί κ που χωρίσαμε κι εμένα μ' ενθουσίασε κάποιος που σου μοιάζει απελπιστικά πολύ..Είπα:''Να αυτό που ψάχνω''..ενώ στην πραγματικότητα ήθελα να πώ:΄΄Εσένα ψάχνω αλλά αρκούμαι σε κάτι που σου μοιάζει΄΄.. Πώς είναι δυνατόν να μ' έχεις πληγώσει τόσο μα τόσο πολύ..(Θυμάμαι πως κάθε φορά που το στόμα μου ψέλλιζε το όνομα σου η καρδιά μου σφιγγόταν..από έρωτα,πόνο,οργή,εγωί΄σμό..μάτωνε,δάκρυζα,με έπιαναν λυγμοί,δεν μπορούσα να πάρω ανάσα..ήμουν νεκρή), κι εγώ ακόμα να σε αναζητώ?????Δεν αντέχω άλλο τη σιωπή σου ..Με τρελλαίνει ..Το καταλαβαίνεις???? Απάντησε μου... Όμως να..σκέφτομαι και κάτι άλλο..δεν ξέρω τελικά αν θέλω να σε δώ για να σε χτυπήσω,να σε βρίσω,να σε ρωτήσω ή για να σε φιλήσω και να σε αποχαιρετήσω όπως εγώ θα 'θελα προκειμένου να λυτρωθώ επιτέλους και να απαλλαχτώ από σένα...Ίσως να θέλω απλά να σε κοιτάξω..βαθιά μέσα στα μάτια..να προσπαθήσω να δώ ό.τι δεν κατάφερα να δώ τότε..Τί άλλο??..από την σκοτεινή και άδεια ψυχή σου αυτή που ξεδιψά μόνο από το αίμα των ψυχών που πληγώνει..μόνο έτσι επιβιώνει...Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΣΙΤΟ...ΠΑΡΑΣΙΤΗΣΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΄ΤΑΝ ΤΟΣΟ ΓΕΜΑΤΗ...ΤΗΝ ΡΟΥΦΗΞΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ ΥΠΟ ΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΣΟΥ ΛΕΞΕΩΝ:΄΄ΜΙΣΗΣΕ ΜΕ΄΄ΌΜΩΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ...ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ???ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΟΛΥΝΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΣΙΤΕΙ ΣΑΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ...''ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ''έτσι σου απάντησε κ '' Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΞΕΡΩ..ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ...ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΡΧΗ...ΤΟ ΑΞΙΖΩ ΓΑΜΩΤΟ''.

ΑΝ ΣΕ ΒΡΩ..ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΛΙΤΩΝΕΙΣ...

Μετά από πρόσκληση-πρόκληση της φίλης Horace για τους ανδρές που πραγματικά με ελκύουν..αχχχχχ.....έχω να πώ τα εξής.. : Από τότε που ήμουν μικρή με τραβούσαν αυτοί που ήταν αρκετά ανδροπρεπής και σωματώδης..γυμνασμένοι..θα ακουστεί βλακεία αλλά αυτά τα στοιχεία συνεχίζουν να αποτελούν μέρος των κριτηρίων μου..Θέλω ο άλλος να μπορεί να με κουμαντάρει..μην είναι κανά νιάνιαρο....Επίσης τρελαίνομαι για τα σαρκώδη χείλη και για εκείνο το έντονο κα σίγουρο βλέμμα ενός άνδρα που ξέρει τ ί θέλει αλλά και πώς να το αποκτήσει.Θέλω να με κομπλάρει τρελά, να με προκαλεί χωρίς να χρειάζεται να μιλήσει για να το καταφέρει...να αρκεί μια του ματιά και μόνο..H διαφορά με παλιότερα είναι ότι τώρα με τραβάει το στυλάκι κοντό μαλλί και ξεκάρφωτη τζίβα,σαλβάρι,μηχανές και ροκ μουσική(πόσο επηρρεασμένη μπορεί να είμαι άραγε?)Όσον αφορά τα εξωτερικά γνωρίσματα που ανέφερα...τα χω ''γευτεί''αλλά όχι χορτάσει(άλλωστε χορταίνονται αυτά)?...Εκεί που υστερούν οι επιλογές μου..η μαύρη μου η τύχη?(.. όπως και να το πώ..δεν έχει σημασιά ...)είναι στο ψυχικό κόσμο...Θα ήθελα ο άλλος να μου αποπνέει σιγουριά και ασφάλεια,να είναι εκφραστικός,να κάνει πράξεις τα λόγια του,να μην είναι τσιγκούνης,να ζηλεύει λιγάκι,να έχει πυγμή και αποφασιστικότητα,να είναι είλικρινής,ΕΦΕΥΡΕΤΙΚΟΣ,να με κάνει να γελάω,να μου δείχνει συχνά το πόσο με θέλει,να σέβεται την ανεξαρτησία μου ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ!Κ από μένα...ό,τι θέλει!!!! ΌΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ 'ΣΑΙ..ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΡΑΓΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ! Υ.Γ.Θα μπορούσα να βάλω φωτογραφία του..αν τον ξαναδώ και τον τραβήξω...αχαχαχ!

ΣΕ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ...ΣΕ ΜΙΣΩ.

Για ακόμα μια φορά σήμερα

η σκέψη μου ταξίδεψε σε σένα..Για ακόμα μια φορά σε λησμόνησα..Ονειρεύτηκα την μορφή σου..Έχω τόσο καιρό να σε ανταμώσω και το όνειρο,ξέρεις, είναι ένας τρόπος να σε φέρνω κοντά μου..πολύ κοντά μου..να μαντεύω τις πιθανές αλλάγες κάθε πτυχής του κορμιού σου...και ύστερα να τις επαληθεύω αγγίζοντάς σε και φιλόντας σε με τέτοιο πάθος και νοσταλγικότητα που τα δάκρυα φτάνουν στα χείλη μου και δροσίζουν για ακόμη μια φορά το ΔΙΚΟ σου κορμί...που διψά από επιβεβαίωση και έρωτα...Πάντα έσβηνα αυτή σου τη δίψα, αλλά ποτέ δεν προσπάθησες ειλικρινά να κάνεις το ίδιο και για μένα...Ίσως να μη σε ενδιέφερε για το τι διψούσε το δικό μου το κορμί...Θές να σου πώ τώρα?Έστω κι αν είναι αργά...Διψούσε ,διψά και θα διψά για ένα εγκάρδιο και τρυφερό χάδι,για μια ζεστή ματιά και μια ασφαλή αγκαλιά..Πίστεψα..μ'έκανες να πιστέψω πως θα μου τα 'δινες απλόχερα όλα αυτά αλλά γελάστηκα...Με εξαπάτησαν,με αποπλάνησαν, τα χάδια σου, τα φιλιά σου,τα μάτια σου..αχχχχ αυτά τα μάτια πόσο πολύ λάτρευα να τα αγγίζω με τα χείλη μου...και να ταξιδεύω κοιτάζοντάς τα.. Αχχχχχ πόσο πολύ τα μισώ όμως τώρα...ΣΕ ΜΙΣΩ...