Monday, June 2, 2008

ΛΥΤΡΩΘΗΚΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ!


Τελικά ούτε παράλογη αλλά κι ούτε υπερβολική ήμουν...Είχα απλά σωστά ένστικτα τα οποία τα είχα εντοπίσει από την αρχή..Δεν ταιριάζαμε,δεν υπήρχε χημεία,δεν υπήρχε τπτ..Ένα ξενέρωτο πράγμα ήταν με κάποιες στιγμές ''διαφορετικές''.Τελικά δεν βιάστηκα σε αυτην την περίπτωση.Δεν έκανα βεβιασμένες κινήσεις..Όμως τώρα λέω πως κακώς δεν τις έκανα..Ίσως θα έπρεπε να είχα χωρίσει από πολύ πιο πριν..Το πράγμα φαινόταν..Εγώ ήθελα φωτιά..και έπαιρνα...Έπρεπε να ΄χα φύγει.. Ήμασταν 6,5 μήνες και δεν τον ένιωσα κοντά μου..Λές και τα 'χαμε λιγότερο από τους μισούς μήνες..Δαν ξέρω τί έκανα μαζί του... Μάλλον ξέρω...ό,τι είχα γράψει παρακάτω..Το 'χα βάλει πείσμα να κρατήσω μια σχέση..''όποια κι αν ήταν αυτή''Δεν έδωσα όμως την πρέπουσα σημασία σε άλλες πιο σημαντικές παραμέτρους..Φαινόταν,το 'ξερα,το 'νιωθα πως δε γούσταρα! Τπτ απ'όσα λέω δε λέγονται από εγωισμό..Πραγματικά..είναι σαν να μην τα είχαμε ποτέ..άσχημο αυτό που λέω αλλά είναι αλήθεια..Είναι μετρημένες στα 5 δάχτυλα του χεριού μου οι στιγμές που πέρασα καλά..Και σχεδόν όλες οφείλονται στην δικιά μου καταπιεσμένη διαθεση να προσπαθεί να δημιουργεί ενθουσιώδης στιγμές για να ανακουφίζεται λέγοντας πως τα πράγματα δεν είναι μωρέ και τόσο χάλια..Δεν με κάλυπτε καθόλου συναισθηματικά..Εντάξει το ξέρω πως δεν ταιριάζουν όλοι οι άνθρωποι..Αλλά έλεος..Να μην το ξανακάνω αυτό στον εαυτό μου..Οκ΄το δα κι αυτό και τελικά προτιμώ τα ΕΝΤΟΝΑ ΚΑΙ ΑΜΦΙΒΟΛΑ ΟΧΙ ΤΑ ΜΕΤΡΙΑ..Να που δόθηκε απάντηση σε προηγούμενο τίτλο κειμένου μου...Πάμε να ζήσουμε τον έρωτα..επιτέλους..!

Thursday, February 21, 2008

''ΔΕ ΞΕΡΩ''


Τί θα κάνω? Πάλι νιώθω άσχημα σήμερα..με το παραμικρό βουρκώνω κι έχω νεύρα..ίσως τελικά να μην καλύπτομαι..ίσως τελικα να μην έχω υπομονή να περιμένω..αλλά κι από την άλλη δε φεύγω..δε ξέρω αν θέλω να φύγω..προσπαθώ να κάνω πίσω..να μην είμαι υπερβολική αλλά υπομονετική.Μπορώ...? Κάτι μου φταίει, κάτι μου λείπει..να είναι η ένταση...?μήπως έχω ρουτινιάσει...?Δε ξέρω...Δεν φαίνομαι άραγε ξενερωμένη..? Δε ξέρω..πάντως προσπαθώ να προσπαθώ..δε ξέρω αν τα καταφέρνω..Αλλά κι όταν είχα ένταση έλειπαν όλα τ'άλλα..Τελικά τί θέλω, ξέρω? Μήπως δεν ικανοποιούμαι τελικά με τπτ? Θέλω καθημερινή διεκδίκηση..και εκδήλωση..μάλλον δεν μπορεί..δε θέλει(?) να μου τα δώσει...Αλλά κι εγώ δεν κόβομαι..?Τί κάνω άραγε εδώ?Απλά είναι ΝΙΩΘΩ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΡΥΟ κάποιες στιγμές....δε ξέρω αν θα μπορούσα άλλη μια αποτυχημένη σχέση...Δε μπορώ τους χωρισμούς..με μελαγχολούν..Όμως το βράδυ που πέφτω στο κρεβάτι νιώθω μόνη..παίρνω τον αρκούδο μου αγκαλιά για να ''ζεσταθώ''.Το ξέρω πως εμείς καθορίζουμε τις ζωές μας..κι αυτό με κάνει να αισθάνομαι ακόμα πιο άσχημα..Είμαι δυστηχισμένη.Μακάρι όλα να άλλαζαν...επιτέλους μου αξίζει μια χαρά που να έχει διάρκεια.Δεν αντέχω άλλο.

Tuesday, February 12, 2008

ΔΕΝ ΜΕ(?) ΑΝΤΕΧΩ...


Δε ξέρω τί έπαθα πάλι σήμερα...αυτές οι υπερβολικές αντιδράσεις μου με κουράζουν.Ίσως να χουν δίκιο στο ότι δημιουργώ καταστάσεις από μόνη μου...αλλά να...ξενερώνω πολύ εύκολα..θέλω να βλέπω, να ακούω, και να νιώθω ενδιαφέρον..αλλιώς δεν μπορώ...θέλω να ξέρω...αμαν πια αυτή η μυστικοπάθεια...Γιατί φοβάται τόσο?Εκτός κι αν δν αισθάνεται τπτ σημαντικό για μένα...ακόμα και τα στοιχειώδη εκδηλώθηκαν όσο ήμουν ''εκτός σχεδίου χώρας''..Γιατί? Δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς πόσες φορές έχω ξενερώσει μέσα σε 3 μέρες...βέβαια αυτό δε σημαίνει πως κάποιος κάνει κάτι κακό..απλά ίσως να μην κάνει αυτό ακριβώς που εγώ θέλω...Πόσο περίεργη μπορεί να μαι?Πόσο απαιτητική?Γι'αυτό κι ο έρωτας είναι κάτι άπιαστο για μένα.....Δε ξέρω..η μλκ είναι πως στην τελική εγώ χαλιέμαι...δεν ξέρω..αν δεν ανοιχτεί..δεν ξέρω πόσο κι αν θα κάνω υπομονή..από την άλλη μπορεί κι εγώ τώρα να τα τραγικοποιώ..κι αυτό είναι το πιο σίγουρο..Με ξέρω πολύ καλά....Ας ελπίσω πως δε θα λειτουργήσω κι εδώ βεβιασμένα...Ας μου πει κάποιος να χαλαρώσω επιτέλους..Με βαρέθηκα.....

Monday, November 19, 2007

ΈΝΤΟΝΑ&ΑΜΦΙΒΟΛΑ Ή ΜΕΤΡΙΑ?


Τί έπαθα πάλι σήμερα? Γιατί να μαθαίνω πάλι πράγματα που με στεναχωρούν??Γιατί?? Φοβάμαι....Ελπίζω να 'χω άγγελο και να με προστατεύει...όπως έκανε όταν ήμουν 5 χρονών..με το ατύχημα που είχα....όπως έκανε και σε πολλές άλλες περιπτώσεις που με προστάτευσε από ανθρώπους...έστω κι όχι απ'την αρχή..Φοβάμαι....Το σιχαίνομαι αυτό το συναίσθημα....Αχ θεέ μου πόσο χαζός μπορεί να 'ναι ένας άνθρωπος και να αναπωλεί συναισθήματα αλλά και στιγμές που τον οδήγησαν σε αυτά....όταν αυτές τις στιγμές τις μοιράστηκε με κάποιον, που του 'κανε στο τέλος τόσο μα τόσο κακό.............??? Φοβάμαι πως δε θα ερωτευτώ ΠΟΤΕ ξανά...ποτέ....λες και με καταράστηκε την τελευταία φορά που μιλήσαμε....Μαζί του στην αρχή...ένιωθα τόσο μα τόσο ξεχωριστά....ήθελα να'μαι συνέχεια κοντά του...ήθελα να τον φιλάω και να τον αγγίζω.......ένιωθα πλήρης έτσι....ήταν θυμάμαι φορές που αναστενάζοντας διαπίστωνα πως εκείνη την στιγμή ένιωθα ευτυχισμένη....Φοβάμαι την μετριότητα...Φοβάμαι τον συμβιβασμό με αυτήν, λόγο φόβου...Τί λέω??? Τί συγκρίνω? Τ ί είναι τελικά προτιμότερο? Να νιώθεις έντονα και ύστερα να πληγώνεσαι και να αποδεικνύεται ο άλλος ένα ψέμα...ή να ζεις και να αισθάνεσαι μέτρια???


Tuesday, November 13, 2007

''ΘΑ ΠΑΩ ΚΙ ΑΣ ΒΓΕΙ ΣΕ ΚΑΚΟ.....''


Να 'μαι πάλι..με τις βραδυνές μου..μάλλον με τις μεταμεσονύκτιες αναζητήσεις μου....Έχω λιώσει να ακούω Πάριο,Γαλάνη και Χαρούλα σήμερα...λογικό να με πιάσουν τα δικά μου...Κι άντε ξανά να θυμάσαι...να πηγαίνεις στα παλιά,σε αυτά που σε έχουν πληγώσει....κι όλο αυτό προκείμενου η λύπη σου...η λύπη ΜΟΥ να έχει ένα σημείο αναφοράς....Αχ πόσο κοινά είναι κάποια πράγματα...Όλοι λίγο πολύ αυτό δεν κάνουμε....ΝΑΙ!....Άκουγα λοιπόν τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ..ναι!..Αυτό το υπέροχο κομμάτι που σε κάνει να ανατριχιάζεις...που κάνει την καρδιά να σφίγγεται έτοιμη να σπάσει...καθώς θυμάται,ξαναβιώνει τόσο έντονα..πονά ξανά....και το μυαλό από μεριά του...ποθεί αλκοόλ...θέλει να νιώσει την παραζάλη του έρωτα μετουσιωμένη σε σκονισμένο πόνο.......Όλο το σώμα εκστασιάζεται...γουστάρουμε να πονάμε....''ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΚΣΤΑΣΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΧΟΡΟ ΜΑΓΙΚΟ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΛΑΖΜΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ...ΑΠΟ ΠΟΙΟ ΜΑΚΡΙΝΟ ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΜΕΣ ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑ ΠΗΓΕ ΚΑΙ ΚΡΥΦΤΗΚΕ...ΚΙ ΕΓΩ Η ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΤΟ 'ΧΩ ΔΕΙ..........ΘΑ ΠΑΩ ΚΙ ΑΣ ΜΟΥ ΒΓΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΚΟ...''Πόσες φορές το 'χω πεί άραγε αυτό?....................................Πολλές....αλλά κάποιες άξιζε..για άλλες πάλι έχω μετανιώσει...μάλλον όχι...απλά θα μπορούσα να τις είχα αποφύγει...γιατί δεν τις ήθελα πραγματικά...Πάνω στην τρέλα μου..νόμιζα πως τις ήθελα....ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΤΑ ΟΣΑ ΛΕΩ.....ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ...ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ!!!!!!!!!!!!!!Και ξέρετε γιατί ?? Γιατί εγώ ξέρω....ακόμα κι όταν λέω και μόνη μου πως δεν ξέρω...μέσα μου ξέρω καλά.....Οι άλλοι αν δεν το καταλαβαίνουν, απλά είναι στον κόσμο τους....ή να το πώ πιο χονδρά να γουστάρω??Είναι ΘΥΜΑΤΑ του παρορμητισμού μου..Εγώ πάντα στο τέλος τα βρίσκω με μένα...ΑΥΤΑ!

Monday, October 22, 2007

ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ...



Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου

ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα

να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου

η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου

να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου

πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου

να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου


Υ.Γ.Μέσα σ' όλα...θυμήθηκα και τον....μια χαρά!!

Sunday, October 21, 2007

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ...


Δεν αντέχει πια..Δεν μπορεί να υπομένει άλλο τα ξεσπάσματα κανενός..Δεν μπορεί να προσβάλλεται..να πληγώνεται..να ματώνει και να μη λέει τίποτα...Μια ζωή να επουλώνει πληγές και να δικαιολογεί αυτούς που ανελέητα τη στοχεύουν..Μπορεί να είναι δυνατή άλλά όχι παντοδύναμη... απλά ζεστή και ανθρώπινη.. Διψά,αποζητά σεβασμό και υγεία......''Μη με πονάτε άλλο...έχω στερέψει από αίμα....τίποτα δεν κυλάει πια..νιώθω να σαπίζω...όλα γίνονται μαύρα.... Απλά αφήστε με....''






''Σ' αγαπώ και αγαπώντας σε, σε περιέχω.






Στο εδώ είναι το παντού και στο κάθετι τα πάντα...''

Βαμβουνάκη