Τί έπαθα πάλι σήμερα? Γιατί να μαθαίνω πάλι πράγματα που με στεναχωρούν??Γιατί?? Φοβάμαι....Ελπίζω να 'χω άγγελο και να με προστατεύει...όπως έκανε όταν ήμουν 5 χρονών..με το ατύχημα που είχα....όπως έκανε και σε πολλές άλλες περιπτώσεις που με προστάτευσε από ανθρώπους...έστω κι όχι απ'την αρχή..Φοβάμαι....Το σιχαίνομαι αυτό το συναίσθημα....Αχ θεέ μου πόσο χαζός μπορεί να 'ναι ένας άνθρωπος και να αναπωλεί συναισθήματα αλλά και στιγμές που τον οδήγησαν σε αυτά....όταν αυτές τις στιγμές τις μοιράστηκε με κάποιον, που του 'κανε στο τέλος τόσο μα τόσο κακό.............??? Φοβάμαι πως δε θα ερωτευτώ ΠΟΤΕ ξανά...ποτέ....λες και με καταράστηκε την τελευταία φορά που μιλήσαμε....Μαζί του στην αρχή...ένιωθα τόσο μα τόσο ξεχωριστά....ήθελα να'μαι συνέχεια κοντά του...ήθελα να τον φιλάω και να τον αγγίζω.......ένιωθα πλήρης έτσι....ήταν θυμάμαι φορές που αναστενάζοντας διαπίστωνα πως εκείνη την στιγμή ένιωθα ευτυχισμένη....Φοβάμαι την μετριότητα...Φοβάμαι τον συμβιβασμό με αυτήν, λόγο φόβου...Τί λέω??? Τί συγκρίνω? Τ ί είναι τελικά προτιμότερο? Να νιώθεις έντονα και ύστερα να πληγώνεσαι και να αποδεικνύεται ο άλλος ένα ψέμα...ή να ζεις και να αισθάνεσαι μέτρια???
2 comments:
Άμα έχεις συμβιβαστεί με την ιδέα ότι μια έντονη ζωή φέρνει κ πολλές έντονα άσχημες καταστάσεις ζήσε με αυτό. Σίγουρα καλύτερο από τη μετριότητα. Τα πάντα όμως είναι σχετικά κ μέσα στο μυαλό μας. Από εκεί κ πέρα δεν είαι απαραίτητο ο άλλος να είναι πάντα ψεύτης. The beat goes on...
έντονα.
Δεν σου ταιριάζει τίποτα άλλο!!!
.. και το ξέρεις...
Μην ανησυχείς και μη στεναχωριέσαι..
Τα πάντα ανοίγονται μπροστά σου μοναδικά όσο και πρωτόγνωρα!
Πολλά φιλιά...
Post a Comment