Και τελικά τον ξαναείδα...2 φορέ ς μάλιστα..όλοι μου είπαν πως σου μοιάζει..δεν χρειαζόταν όμως να μου το επιβεβαιώσουν..Από μόνη μου, από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρυσα, ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται..ήταν κάτι παραπάνω από τους γνωστούς, καθημερινούς μου μικροενθουσιασμούς..Παρατήρησα αυτομάτως κάθε λεπτομέρεια πάνω του..η ομοιότητα είναι απίστευτη..όμως σήμερα ξενέρωσα πολύ με μένα..ξενέρωσα γιατί διαπίστωσα πως έχει περάσει ένας χρόνος ακριβώς από τότε που ήμαστε μαζί κ που χωρίσαμε κι εμένα μ' ενθουσίασε κάποιος που σου μοιάζει απελπιστικά πολύ..Είπα:''Να αυτό που ψάχνω''..ενώ στην πραγματικότητα ήθελα να πώ:΄΄Εσένα ψάχνω αλλά αρκούμαι σε κάτι που σου μοιάζει΄΄.. Πώς είναι δυνατόν να μ' έχεις πληγώσει τόσο μα τόσο πολύ..(Θυμάμαι πως κάθε φορά που το στόμα μου ψέλλιζε το όνομα σου η καρδιά μου σφιγγόταν..από έρωτα,πόνο,οργή,εγωί΄σμό..μάτωνε,δάκρυζα,με έπιαναν λυγμοί,δεν μπορούσα να πάρω ανάσα..ήμουν νεκρή), κι εγώ ακόμα να σε αναζητώ?????Δεν αντέχω άλλο τη σιωπή σου ..Με τρελλαίνει ..Το καταλαβαίνεις???? Απάντησε μου... Όμως να..σκέφτομαι και κάτι άλλο..δεν ξέρω τελικά αν θέλω να σε δώ για να σε χτυπήσω,να σε βρίσω,να σε ρωτήσω ή για να σε φιλήσω και να σε αποχαιρετήσω όπως εγώ θα 'θελα προκειμένου να λυτρωθώ επιτέλους και να απαλλαχτώ από σένα...Ίσως να θέλω απλά να σε κοιτάξω..βαθιά μέσα στα μάτια..να προσπαθήσω να δώ ό.τι δεν κατάφερα να δώ τότε..Τί άλλο??..από την σκοτεινή και άδεια ψυχή σου αυτή που ξεδιψά μόνο από το αίμα των ψυχών που πληγώνει..μόνο έτσι επιβιώνει...Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΣΙΤΟ...ΠΑΡΑΣΙΤΗΣΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΄ΤΑΝ ΤΟΣΟ ΓΕΜΑΤΗ...ΤΗΝ ΡΟΥΦΗΞΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ ΥΠΟ ΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΣΟΥ ΛΕΞΕΩΝ:΄΄ΜΙΣΗΣΕ ΜΕ΄΄ΌΜΩΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ...ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ???ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΟΛΥΝΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΣΙΤΕΙ ΣΑΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ...''ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ''έτσι σου απάντησε κ '' Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΞΕΡΩ..ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ...ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΡΧΗ...ΤΟ ΑΞΙΖΩ ΓΑΜΩΤΟ''.
